Het aantal kinderen van 0 tot 18 jaar dat woont in een meerpersoonshuishouden, waarbinnen de ouder(s) een inkomen hebben tot 120 procent van het sociaal minimum. Het sociaal minimum is het wettelijk bestaansminimum dat in de politieke besluitvorming is vastgesteld. Tot aan de pensioengerechtigde leeftijd is het sociaal minimum gelijk aan de hoogte van de bijstandsuitkering en vanaf de pensioengerechtigde leeftijd is het ontleend aan het AOW-pensioen. Dit zijn de normbedragen. Voor huishoudens met kinderen zijn de kinderbijslag en het kindgebonden budget aan het normbedrag toegevoegd. Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine

Het percentage kinderen (0 tot 18 jaar) dat in een bijstandsgezin woont. Dit percentage is berekend door het aantal kinderen in bijstandsgezinnen te relateren aan het totaal aantal kinderen van 0 tot 18 jaar. De cijfers zijn standcijfers van 31 december van het betreffende jaar.  Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine

Het aantal minderjarige kinderen dat bij een echtscheiding betrokken is geweest. Gegevens beschikbaar vanaf 2001. Bron: Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Bevolkingsstatistiek.  Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine 

Het percentage jongeren van 12 tot 25 jaar dat een keer per week of vaker een bijeenkomst bezoekt met een godsdienstig of levensbeschouwelijk doel. Gegevens beschikbaar vanaf 2000. Bron: CBS, Permanent Onderzoek LeefSituatie (POLS).

Om praktische redenen wordt armoede doorgaans beperkt tot financiële armoede en gedefinieerd als: over onvoldoende geld beschikken voor een bepaald minimaal consumptieniveau. Door vast te stellen of het huishoudensinkomen onder een gegeven inkomensgrens ligt, wordt echter voornamelijk bepaald of het huishouden een zeker risico op armoede loopt. Het kan immers zijn dat het huishouden spaargeld achter de hand heeft. In dit artikel vormt de lage-inkomensgrens de armoedegrens. De lage-inkomensgrens vertegenwoordigt een vast koopkrachtbedrag en wordt jaarlijks alleen voor de prijsontwikkeling aangepast. In prijzen van het jaar 2011 kwam de lage-inkomensgrens voor een paar met twee kinderen overeen met een besteedbaar huishoudensinkomen van 1 810 euro per maand. Voor een eenoudergezin met twee kinderen was dat 1 450 euro per maand. De op basis van de lage-inkomensgrens afgebakende groepen met een (hoge) kans op armoede hoeven niet noodzakelijkerwijs ‘werkelijk’ arm te zijn, maar deze afbakening garandeert wel dat de ‘werkelijk’ armen in grote lijnen in beeld zijn gebracht. De resultaten zijn afkomstig uit het Inkomenspanelonderzoek van het CBS. Hierin wordt ontvangen kinderalimentatie niet geregistreerd, waardoor het besteedbare inkomen van eenoudergezinnen iets onderschat wordt.

Totaal aantal in de verslagperiode gestarte jeugdhulptrajecten in natura, waarbij de huisarts de verwijzer is geweest. Naast de huisarts zijn de andere mogelijke verwijzers: gemeentelijke toegang, jeugdarts, gecertificeerde instelling, medisch specialist, of geen verwijzer. Gegevens beschikbaar vanaf 2015. Met ingang van 2021 is er een forse toename van de berichtgeverspopulatie van  jeugdhulpaanbieders. Het aantal jongeren met jeugdhulp in natura stijgt hierdoor met ruim 6 procent. Dit heeft gevolgen voor de jeugdhulpindicatoren. De uitkomsten over de jaren 2021 en later zijn niet goed te vergelijken met de uitkomsten over de jaren 2015 t/m 2020. Daarnaast is er met ingang van 2020 een kleine verandering doorgevoerd in de berekenwijze van de definitieve cijfers. Dit leidt tot een zeer beperkte trendbreuk in het aantal jongeren en trajecten tussen de jaren tot en met 2019 en de jaren vanaf 2020. Zie hier voor een uitgebreide beschrijving van deze wijzigingen en de gevolgen. Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine 

Totaal aantal jeugdhulptrajecten in natura in de verslagperiode waarbij het perspectief van het traject de behandeling van de jeugdige is. Naast behandeling zijn de andere mogelijke perspectieven: begeleiden, diagnostiek en stabilisatie van een crisissituatie. Gegevens beschikbaar van 2015 tot en met 2017. Vanaf 2018 wordt hier niet meer over gepubliceerd. Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine

Voor vergelijking met het aantal jongeren dat in een gemeente woont, zijn alleen de jongeren meegeteld die op 31 december 2012 18 jaar waren of jonger. Personen die op latere leeftijd nog jeugdzorg ontvangen vormen een uitzondering en zijn daarom buiten de vergelijking gelaten.

Totaal aantal personen tot 18 jaar die op enig moment in de verslagperiode gebruik gemaakt hebben van jeugdhulp zonder verblijf. In uitzonderlijke gevallen wordt de hulp of zorg voortgezet tot de leeftijd van 23 jaar. Het gaat om hulp en zorg zoals deze bedoeld en beschreven is in de Jeugdwet (2014), en voor zover deze in natura is geleverd door de zorgaanbieder (dus exclusief PGB). Dit is hulp en zorg aan jongeren en hun ouders bij psychische, psychosociale en of gedragsproblemen, een verstandelijke beperking van de jongere, of opvoedingsproblemen van de ouders. De jongere verblijft (i.e. overnacht) formeel thuis, in het eigen gezin. Gegevens beschikbaar vanaf 2015. Met ingang van 2021 is er een forse toename van de berichtgeverspopulatie van  jeugdhulpaanbieders. Het aantal jongeren met jeugdhulp in natura stijgt hierdoor met ruim 6 procent. Dit heeft gevolgen voor de jeugdhulpindicatoren. De uitkomsten over de jaren 2021 en later zijn niet goed te vergelijken met de uitkomsten over de jaren 2015 t/m 2020. Daarnaast is er met ingang van 2020 een kleine verandering doorgevoerd in de berekenwijze van de definitieve cijfers. Dit leidt tot een zeer beperkte trendbreuk in het aantal jongeren en trajecten tussen de jaren tot en met 2019 en de jaren vanaf 2020. Zie hier voor een uitgebreide beschrijving van deze wijzigingen en de gevolgen. Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine 

Totaal aantal personen tot 18 jaar die op enig moment in de verslagperiode gebruik gemaakt hebben van jeugdhulp met verblijf. In uitzonderlijke gevallen wordt de hulp of zorg voortgezet tot de leeftijd van 23 jaar. Het betreft hulp en zorg zoals deze bedoeld en beschreven is in de Jeugdwet (2014), en voor zover deze in natura is geleverd door de zorgaanbieder (dus exclusief PGB). Het betreft hulp en zorg aan jongeren en hun ouders bij psychische-, psychosociale- en of gedragsproblemen, een verstandelijke beperking van de jongere, of opvoedingsproblemen van de ouders. De jongere verblijft (d.w.z. overnacht) formeel niet thuis in het eigen gezin. Ook verblijf in logeerhuizen, alleen tijdens weekenden of juist door de week, vallen onder jeugdhulp met verblijf. Gegevens beschikbaar vanaf 2015. Met ingang van 2021 is er een forse toename van de berichtgeverspopulatie van  jeugdhulpaanbieders. Het aantal jongeren met jeugdhulp in natura stijgt hierdoor met ruim 6 procent. Dit heeft gevolgen voor de jeugdhulpindicatoren. De uitkomsten over de jaren 2021 en later zijn niet goed te vergelijken met de uitkomsten over de jaren 2015 t/m 2020. Daarnaast is er met ingang van 2020 een kleine verandering doorgevoerd in de berekenwijze van de definitieve cijfers. Dit leidt tot een zeer beperkte trendbreuk in het aantal jongeren en trajecten tussen de jaren tot en met 2019 en de jaren vanaf 2020. Zie hier voor een uitgebreide beschrijving van deze wijzigingen en de gevolgen. Meer cijfers over dit onderwerp staan op Jeugdmonitor StatLine